نامه ای به خواهر ندیده ام . . .

لیلا ، خواهر ندیده ام ، رفتنت را جشن گرفته ایم رفتنی که آرزوی هر کداممان بود را تو برایمان جلوه دادی و چه بزرگمنشانه حتی با رفتنت الگویی ساختی از ایستاده رفتن ، خوشا به غیرتت که چه مردانه پا در ره ابدی گذاشتی ، نشنیده ام صدایت را و ندیده ام را رویت حتی زندگینامه ای نخوانده امت ، ولی خوب میدانم که عاشقانه هر آنچه داشتی را خرج معشوق کردی و رفتی.

نوشته اند تو در پی اثبات شایستگی های زنان بودی نمی دانند که پای تو فرتر از مرزهای انسان رفت و الگوی تمام کسانی شده بودی که نامت را بیش از یکبار شنیده اند.

اندوه نبودنت سخت فشار آورده بر گلویم یارای نوشتنم نیست خواستم بگویم پراو را با صدای تو شناختم.

خوش بحالت بی معرفت